MOXA

Moxibustie, ook wel moxatherapie of moxabranden, is een onderdeel van de Chinese geneeskunde. Men droogt de plant en stampt ze fijn, het gruis wordt verbrand of er wordt een sigaar van gedraaid die men niet oprookt, maar gebruikt bij acupunctuur. Die moxa sigaar wordt gebruikt om de huid en acupunctuurpunten warm te maken met de bedoeling de circulatie van bloed en qi (levensenergie) te stimuleren.
Hierbij wordt de warmte/ energie naar een  acupunctuurpunt geleid, met als doel een tekort aan Qi op te heffen en de qi-stroom te bevorderen.
Door het aansteken van een propje van de bijvoet (Artemisia moxa, of kort: Moxa), boven op de in het lichaam gestoken naald, in een bambokist, of met een moxa staaf wordt de warmte, via de naald/huid, naar het lichaam gevoerd, iets dat tot een prettige gewaarwording van deze warmte zou leiden.
Geneeskrachtige planten en kruiden spelen een belangrijke rol in de traditionele geneeskunde van China, Japan, Korea, Vietnam, Tibet en Mongolïe.
Moxatherapie werd in Europa bekendgemaakt door het boek van de Duitse geleerde en reiziger Engelbert Kaempfer Amoenitatum Exoticarum (Lemgo 1712).
In 2010 promoveerde een fysiotherapeute aan het Erasmus MC op het effect dat moxabranden zou hebben op een stuitligging bij zwangerschap.